Ρεύμα από την Αμερική

Τηρουμένων των αναλογιών, το τελευταίο ταξίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον είχε προετοιμαστεί καλύτερα από κάθε προηγούμενο. Η παρέμβαση στην ειδική κοινή συνεδρίαση της Γερουσίας και της Βουλής των Αντιπροσώπων είχε «κλειδώσει» τρεις μήνες νωρίτερα, το ζητούμενο ήταν να «κλειδώσει» και η συνάντηση κορυφής στον Λευκό Οίκο, ώστε και οι δύο μεγάλες στιγμές να ενταχθούν στο ίδιο πακέτο. Ο χρόνος που μεσολάβησε επέτρεψε ο σχεδιασμός να προβλέψει κάθε λεπτομέρεια. Απρόοπτα και αιφνιδιασμοί δεν καταγράφηκαν – κι αυτό από μόνο του δίνει περισσότερους πόντους σε ένα ταξίδι με ειδικό πολιτικό βάρος. Αρκεί να κοιτάξει κανείς ανάλογα ταξίδια του παρελθόντος για να διαπιστώσει ότι τα «παρατράγουδα» στον Λευκό Οίκο είχαν παρενέργειες. Ο Γεώργιος Παπανδρέου, για παράδειγμα, τον Ιούνιο του 1964 είχε αποχωρήσει από το Οβάλ Γραφείο με τη βεβαιότητα ότι ο Τζόνσον τον είχε προγράψει. Τον Μάιο του 2005 ο Κώστας Καραμανλής δεν είχε αμφιβολία ότι η απόρριψη του σχεδίου Ανάν για το Κυπριακό, είχε γκριζάρει την εικόνα, ακόμη κι αν ο νεότερος Μπους έβλεπε επιφανειακά τα περισσότερα περιφερειακά ζητήματα. Το Ουκρανικό, ωστόσο, είναι ένα κορυφαίο ζήτημα για την Ουάσιγκτον για να το παρακάμψει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και να αφήσει να το σκεπάσουν τα ελληνοτουρκικά.