Από την αρχή της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία πήρε σταθερή θέση – μαζί με τον επίσης ιστορικό Τίμοθι Σνάιντερ – κατά του απολυταρχισμού. Επαναδιατύπωσε με διαφορετικές αφορμές, σε αρθρογραφία, συνεντεύξεις και διαδικτυακές διαλέξεις, την κριτική που έχει ασκήσει τα τελευταία χρόνια μέσω της βιβλιογραφίας της, που περιλαμβάνει το «Γκουλάγκ» (Ιωλκός, μτφ. Ελευθερία Τσίτσα, 2009, βραβείο Πούλιτζερ), το «Σιδηρούν παραπέτασμα» (Αλεξάνδρεια, μτφ. Κώστας Κουρεμένος, 2016) και τον «Κόκκινο λιμό» (Αλεξάνδρεια, μτφ. Μενέλαος Αστερίου, 2019). Η εισβολή του Πούτιν συνέπεσε με την κυκλοφορία στα ελληνικά του τελευταίου βιβλίου της Αν Απλμπομ «Το λυκόφως της δημοκρατίας» (επίσης από την Αλεξάνδρεια, μτφ. Μ. Αστερίου). Τα ερωτήματα που θέτει εδώ είναι ερωτήματα που μοιράζεται με τη φιλελεύθερη κοινότητα της εποχής. Γιατί οι πρώην φίλοι της, που σπούδασαν στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, να επιδεικνύουν τόση ανοχή ή συμπάθεια για τον σύγχρονο απολυταρχισμό; Γιατί οι κοινωνίες στρέφονται εναντίον της δημοκρατίας την ίδια στιγμή που απολαμβάνουν τα προνόμιά της; Πώς προσελκύονται από τους δημαγωγούς στον δρόμο τους προς την τυραννία; Μ’ αυτή την αφορμή μιλήσαμε μαζί της μέσω Skype στο Λονδίνο, όπου βρίσκεται.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή