Πορείες, καπνογόνα, πέτρες, όλα σε έναν (ελληνικό) τελικό!

Απόγευμα Σαββάτου. Η ώρα ήταν 5. Λίγο πριν, λίγο μετά, μικρή σημασία έχει. Ανεβαίνεις την Πειραιώς και στο φανάρι της Πλαταιών νιώθεις πως έχεις εγκλωβιστεί! Λες και είσαι αιχμάλωτος της ζέστης και της αφόρητης κίνησης… Κοιτάς καλά και τι βλέπεις; Δεκάδες, εκατοντάδες μηχανάκια κατεβαίνουν τον πολυσύχναστο δρόμο με κατεύθυνση την Ιερά Οδό – μάλλον κάνουν τον γύρο της πόλης. Οι εποχούμενοι είναι άνδρες και παιδιά, ακόμη ακόμη και γυναίκες, οι πάντες ντυμένοι στα πράσινα. Κρατούν κασκόλ, ανεμίζουν σημαίες του Παναθηναϊκού, στα μάτια τους φαίνεται η δίψα για κάτι μεγάλο, κάτι αθλητικά σημαντικό. Δικαίως. Είχαν χρόνια να γευτούν τέτοια χαρά. Περιμένεις περιμένεις και σκέφτεσαι «πού ξετρύπωσαν όλες αυτές οι μηχανές». Βγαίνουν από τη Μενάνδρου και μαρσάρουν δυνατά…