Επί χρόνια το δόγμα της ελληνικής φορολογικής πολιτικής ήταν η υπερφορολόγηση όσων δεν μπορούσαν να το αποφύγουν. Πλήρωναν πολύ περισσότερα κάποιοι, συνήθως οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα, για να καλύπτεται το κενό από τη φοροδιαφυγή ή τη μειωμένη φορολόγηση κάποιων άλλων. Το φαινόμενο έλαβε διαστάσεις στα χρόνια των Μνημονίων, όταν τα εισοδήματα αυτών που δεν μπορούσαν να αποφύγουν τη φορολόγηση μειώνονταν, αλλά η φόροι που καλούνταν να πληρώσουν αυξάνονταν. Αποτέλεσμα η οικονομική ασφυξία και η φτωχοποίηση μιας ολόκληρης οικονομικής τάξης, η οποία συνθέτει αυτό που αποκαλούμε τη μεσαία τάξη στην Ελλάδα.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ