Ελεύθερη, όχι ασύδοτη αγορά

Στην αγορά αυτή την περίοδο έχει δημιουργηθεί η αίσθηση ότι παρά τους κινδύνους μπορούν να βγουν πολλά «λεφτά». Οι πιο πολλοί το παλεύουν με το κανονικό τον ορθόδοξο τρόπο λειτουργίας. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που απλά εκμεταλλεύονται τη συγκυρία… Σε μια οικονομία που η εποπτεία των αγορών δεν ήταν ποτέ αυστηρή, ήρθε πριν από δύο χρόνια η πανδημία και την «ξεχαρβάλωσε» εντελώς. Στα «παράθυρα» ανοίγματος από τις καραντίνες είχε επικρατήσει η άποψη «μην ταράξουμε τα παιδιά». «Κάτω τα χέρια από την αγορά». Μπορεί οι επιχειρήσεις να ήταν κλειστές, αλλά – υπενθυμίζεται – αποθεματοποιούσαν επιστρεπτέες, δανεικά με σχεδόν μηδενικά επιτόκια, ενοίκια και προσωπικό πληρωμένα από το κράτος και όλο και κάποια… δουλίτσα γίνονταν και ας έλεγαν επισήμως ότι δεν λειτουργούσαν. Εκείνη την περίοδο όποιος έβγαινε για έλεγχο απειλούνταν με… λιντσάρισμα. Αποτέλεσμα ήταν από εκείνη κιόλας την περίοδο, της υποτίθεται κλειστής οικονομίας, να καλλιεργηθεί η άποψη ότι δεν βλάπτει και μια αύξηση των τιμών. Ισα να κρατηθεί όρθια η επιχείρηση. Ενας πρώιμος πληθωρισμός είχε αρχίσει να ανατέλλει. Μαζί του είχε ξεκινήσει να ανθεί η παραοικονομία στις κατ’ ιδίαν συναλλαγές. Απλά δεν φαινόταν ακόμα έντονα, καθώς λόγω του Covid oι περισσότερες συναλλαγές γίνονταν με ηλεκτρονικά μέσα. Οταν οι αποστάσεις μειώθηκαν, η παραοικονομία επανέκαμψε. Η απόδειξη συναλλαγών είδος προς εξαφάνιση, το λαθρεμπόριο και η νοθεία συνηθισμένη κατάσταση.