Ο κίνδυνος, κατά την άποψή τους, αναδείχθηκε από το χάσμα που χωρίζει τον ελεύθερο κόσμο και τα αυταρχικά καθεστώτα – το βάθος του οποίου έχει γίνει αντιληπτό και στα δύο ημισφαίρια μετά τη ρωσική εισβολή. Βέβαια, ο όρος περιγράφει σήμερα πολλά περισσότερα από τη διασύνδεση των εφοδιαστικών αλυσίδων ή τις εμπορικές συμφωνίες διαφόρων κυβερνήσεων. Η δύναμη της παγκοσμιοποίησης πηγάζει πλέον από τις ψηφιακές τεχνολογίες. Μπορεί, στην ανάλυση αρκετών συμμετεχόντων στο Φόρουμ, μετά τις αλλεπάλληλες κρίσεις των τελευταίων δυόμισι χρόνων οι μονάδες παραγωγής να παράγουν για την περιοχή στην οποία βρίσκονται μόνο – ενδέχεται, με άλλα λόγια, το ευρωπαϊκό εργοστάσιο μιας πολυεθνικής να φτιάχνει προϊόντα αποκλειστικά για την Ευρώπη -, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η περιφερειοποίηση θα επικρατήσει. Ειδικοί, επιχειρηματικοί και πολιτικοί ηγέτες, λοιπόν, στοιχημάτισαν στους πρόποδες των Αλπεων πως στην καλύτερη των περιπτώσεων θα χρειαστούν κάποιες διορθωτικές κινήσεις, στη χειρότερη ένας επανασχεδιασμός της λεγόμενης παγκόσμιας τάξης. Κάποιοι εξέφρασαν την ελπίδα ότι η παγκοσμιοποίηση θα μεταλλαχθεί για να επιβιώσει, ενώ άλλοι πόνταραν χωρίς δισταγμό στην εξελικτική της ικανότητα.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ