Η Κατερίνα Βελλίδη υπήρξε εμβληματική προσωπικότητα. Ηταν ευαίσθητη, αρκετά ρομαντική, μεγαλωμένη στις ανέσεις και σε ένα περιβάλλον που διαμόρφωνε τις προδικτατορικές πολιτικές εξελίξεις. Και αυτό επηρέασε τη συμπεριφορά της. Ενιωθε οικεία με τους πολιτικούς και πίστευε πως αν τους χρειαζόταν θα βρίσκονταν στο πλευρό της. Οσοι τη γνώρισαν από πολύ κοντά, λένε πως ποτέ δεν μεγάλωσε. Κλήθηκε σε μια πολύ δύσκολη στιγμή να σηκώσει το βάρος ενός ιστορικού συγκροτήματος, χωρίς να γνωρίζει λεπτομέρειες της διαχείρισής του. Το συγκρότημα κατέρρευσε. Δεν τα κατάφερε. Εφταιγε και η ίδια. Αλλά η τύχη του είχε προγραφεί σε πολιτικές αίθουσες. Η Κατερίνα, όπως έλεγε και το γράφει στο βιβλίο της «Hταν βαρύς ο χειμώνας που γεννήθηκα», πλήρωσε τη φιλία της με τον Ανδρέα Παπανδρέου και τη δεύτερη σύζυγό του, την αντιπάθεια του διαδόχου του προς τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και ό,τι σχετιζόταν με αυτόν και την άνοδο μιας νέας οικονομικής τάξης, κυρίως εργολάβων, που για ευνόητους λόγους θέλησαν να ελέγξουν, και ήλεγξαν, τα Μέσα Ενημέρωσης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ