Ακολουθώντας τη «σκιά» του φεγγαριού

Ενας «αόρατος» μικρός θεός που αγαπάει να παρακολουθεί την κίνηση στην πόλη τις απογευματινές, κυρίως όμως τις βραδινές ώρες, ένιωσε να κουράζεται σε κάποια στιγμή. Ο «θεός του φεγγαριού», καθισμένος στον ολόχρυσο θρόνο του, πάνω στον σκοτεινό ουρανό… έχασε τον λογαριασμό. Αυτό που γινόταν από το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης μέχρι τα ξημερώματα της Παρασκευής ήταν πραγματικά απίστευτο. Εκατοντάδες άνθρωποι είχαν βγει στους δρόμους, «τρύπωναν» σε καταστήματα τα οποία παρουσίαζαν νέες συλλογές σανδαλιών, κατηφόριζαν στο downtown για να δουν ενδιαφέρουσες εκθέσεις, ανηφόριζαν αργότερα ξανά στο Σύνταγμα και την Πανεπιστημίου με σκοπό να δώσουν το «παρών» σε κοκτέιλ ή γεύματα σε θεαματικά roof gardens. Εκεί όπου νομίζεις ότι θα αγγίξεις τον ουρανό. Μουσικές, συζητήσεις ευχάριστες, αισιόδοξες, ευφάνταστα μενού, αέρινα φορέματα και ψηλά τακούνια. Οι πάντες βρίσκονταν έξω από τα σπίτια τους σε ένα ατελείωτο, νυχτερινό ταξίδι δίπλα στο έντονο φως. Η πόλη, το πολύπαθο κέντρο της, για πρώτη φορά ύστερα από καιρό έδειχνε τόσο όμορφη, λαμπερή, εντυπωσιακή. Οι βιτρίνες ήταν «ντυμένες» με καλοκαιρινά ρούχα, έχοντας μάλιστα αφιερώσει τεράστιους χώρους στα καινούργια μαγιό, σε κόκκινα, μπλε, κίτρινα χρώματα (βλέπε βιτρίνες Attica). Αυτό εδώ το weekend πολλοί έχουν ήδη εγκαταλείψει την πόλη, έχοντας στις βαλίτσες τους τα καινούργια αυτά μαγιό. Η θερμοκρασία έχει ανέβει σε υψηλά επίπεδα, τα γαλάζια νερά στο Αιγαίο και το Ιόνιο λαμπυρίζουν εκτυφλωτικά, έτσι όπως πέφτουν επάνω τους οι χρυσές αχτίδες του ήλιου.