Το ότι οι Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα κατέταξαν φέτος την Ελλάδα στην 108η θέση μεταξύ 180 χωρών ως προς την ελευθερία του Τύπου σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως. Aλλά δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να επαναλάβω ότι οι Ρεπόρτερ θεωρούν πιο δημοκρατικές χώρες από την Ελλάδα το Μπουρούντι, την Μπουρκίνα Φάσο, τη «Βόρεια Κύπρο», την Τυνησία, το Τόγκο, την Αλβανία και την Ουγγαρία (του Βίκτορ Όρμπαν, υπενθυμίζω). Το βρίσκω νόστιμο. Από την πλευρά του, ο ελληνικός αριστερός Τύπος, που καλωσορίζει οποιαδήποτε αδικία ή παλαβομάρα εναντίον της Ελλάδας στην παγκόσμια σκηνή, πήρε τη φάρσα στα σοβαρά: όσο περισσότερο μάς κακολογούν τόσο πλησιάζει η σοσιαλιστική επανάσταση. Εξάλλου, αν κρίνω από όσα διαβάζω στον διεθνή Τύπο, οι εγχώριοι αριστεροί δημοσιογράφοι φαίνεται ότι τροφοδοτούν τους ξένους συναδέλφους τους με ψευδείς ειδήσεις, υπερβολές και εντυπωσιθηρική κινδυνολογία· με ένα είδος σαδομαζο-κριτικής. Αναρωτιέμαι αν όσοι έδωσαν σημασία στην κατάταξη των Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα γνωρίζουν το ποιόν της εν λόγω οργάνωσης: δεν χρειάζεται ατρόμητη δημοσιογραφία για να ενημερωθεί κανείς περί των χρηματοδοτικών της πηγών και των μηχανιστικών μεθόδων που χρησιμοποιεί στις έρευνες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή