Κριτική

Αυτή η μομφή έχει βάση, λένε όσοι μελετούν τα γκάλοπ – αφού εκείνα δεν κατέγραψαν μια εντυπωσιακή άνοδο στα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ τις μέρες που ακολούθησαν τις εσωκομματικές του διαδικασίες. Πρόκειται, βέβαια, για μια κριτική που μπορεί κανείς να διατυπώσει και για τα υπόλοιπα κόμματα. Μετά από τρία συνέδρια, μια εκλογή αρχηγού από τη βάση κι ένα εσωτερικό δημοψήφισμα, οι δυνάμεις που ψηφίστηκαν από το 79,48% του εκλογικού σώματος στην προηγούμενη εθνική κάλπη φαίνεται να συσπείρωσαν τους ήδη συσπειρωμένους ψηφοφόρους τους. Οι συνάξεις των ανώτατων οργάνων τους δεν παρήγαγαν πολιτικά αποτελέσματα, εξέπεμψαν σήματα προς το στενό πυρήνα των υποστηρικτών τους. Από το αριστερό τετραήμερο στο Τάε Κβον Ντο το ευρύ κοινό θυμάται τα συντροφικά καβγαδάκια για τα διαδικαστικά, το γαλάζιο τριήμερο στο Metropolitan Expo είχε μικρότερο αντίκτυπο από το πρωθυπουργικό ταξίδι στις ΗΠΑ, ενώ οι πράσινοι σύνεδροι που γιόρτασαν την επιστροφή του ήλιου δεν έβγαλαν καν κείμενο συμπερασμάτων. Γι’ αυτό οι πιο ρεαλιστές πολιτικοί εκτιμούν ότι τα θαύματα των συνεδρίων πια είναι επικοινωνιακά και διαρκούν «το πολύ δέκα μέρες».