«Τολμηρόμετρο»

Η λέξη «τόλμη» είναι από τις αγαπημένες του Μητσοτάκη. Λίγο να τον παρακολουθεί κανείς στις πρωθυπουργικές παρεμβάσεις του, το διαπιστώνει. Την τόλμη κουμπώνει συχνά πυκνά σε νομοθετικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης. Ας πούμε, στα νομοσχέδια για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και ευρύτερα για την παιδεία και σε εκείνα για τη δημόσια υγεία. Την τόλμη επικαλείται επίσης για να προβάλει βραχυπρόθεσμα πρότζεκτ και μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς ανταπόκρισης σε σύγχρονες προκλήσεις. Βλέπε την κλιματική κρίση. Την τόλμη επιστρατεύει σε επίπεδο ρητορικής και κατά τη διαχείριση σοβαρών κρίσεων. Το έκανε με την πανδημική. Πρόσφατα, μιλώντας σε κομματικό ακροατήριο, έθεσε την τόλμη, μαζί με τις ανοιχτές απόψεις, «στο DNA της παράταξής μας»  – της ΝΔ. Η αμέσως προηγούμενη φράση του ήταν τότε ότι «ο σύγχρονος πολίτης διεκδικεί το χειροπιαστό αποτέλεσμα στη ζωή του». Ακόμα πιο πρόσφατα, στο Υπουργικό Συμβούλιο της περασμένης Παρασκευής, ο ίδιος τοποθετήθηκε στο «πολύ τολμηρό» νομοσχέδιο της Κεραμέως ως «η μεγάλη ιδεολογική μάχη» των επόμενων μηνών. «Στηρίξτε το όλοι με πολύ μεγάλη ένταση» ήταν η εντολή που έδωσε προς στους υπουργούς του. Και περίπου φαινόταν σαν να έδινε τη συνέχεια σε εκείνα που έλεγε μερικές εβδομάδες πριν για την ανάγκη η γαλάζια διακυβέρνηση να δίνει χειροπιαστά αποτελέσματα στους πολίτες. Είναι απλό: ο Μητσοτάκης (θα) επιμένει ως το τέλος στη λέξη «τόλμη» για να ενισχύει το μεταρρυθμιστικό αφήγημα-προφίλ του αλλά ταυτόχρονα δείχνει να αναγνωρίζει μια ανάγκη για περισσότερη πράξη και λιγότερη θεωρία από τα στελέχη του. Ιδίως στον τρέχοντα – και εκ των πραγμάτων – προεκλογικό χρόνο, ένα πολιτικά μικρό διάστημα ακόμα και αν οι εθνικές κάλπες στηθούν στο τέλος της τετραετίας.