Μια ζωή Δάκης

Ηταν ο πρώτος έλληνας τραγουδιστής που – παιδί ακόμη – είχα κόψει, από κάποιο περιοδικό, τη φωτογραφία του. Τη θυμάμαι σαν να τη βλέπω αυτή τη στιγμή. Ο Δάκης με κόκκινο πουλόβερ που από μέσα ξεπρόβαλαν γιακάδες μεγέθους φτερών αεροπλάνου και πάρα πολύ καμπάνα παντελόνι. Κρατιόταν από έναν στύλο και τεντωνόταν από την αντίθετη πλευρά σαν έτοιμος να απογειωθεί. Η εν λόγω φωτογραφία είχε καταχωρηθεί στο μυστικό μου άλμπουμ, από εκείνα με το κλειδάκι στο εξώφυλλο (όσες και όσοι έχουν κάνει την τέταρτη δόση εμβολίου θα τα θυμούνται). Είχαν προηγηθεί ο Πίτερ Ο’ Τουλ (από τότε που είχα δει στα μουλωχτά από το μπαλκόνι φίλης μου με θέα σε θερινό κινηματογράφο τον «Λώρενς της Αραβίας»), ο γάλλος τραγουδιστής και ηθοποιός Ζακ Ντιτρόν (διότι ήμουν αντιδραστική και ήθελα να θαυμάζω κάποιον που δεν ήταν πολύ γνωστός) και, βέβαια, ο Τόμας Φριτς, ο συμπρωταγωνιστής της Ελενας Ναθαναήλ στο «Επιχείρηση Απόλλων». Δηλαδή, ουσιαστικά, ο Δάκης ήταν ο πρώτος Ελληνας – πρέπει να ακολούθησαν αμέσως μετά ο Λάκης Κομνηνός και ο Φαίδων Γεωργίτσης.