NON PAPER

Πολιτισμός ή βαρβαρότητα

Ο «θείος Ζίγκμουντ», Φρόιντ για τους πιο μακρινούς συγγενείς, έχει πει ότι ο αρχαίος εκείνος άνθρωπος που πρώτος άφησε την πέτρα την οποία ετοιμαζόταν να πετάξει στον απέναντι και κάθισε να λύσει τις διαφορές τους μιλώντας, είναι ο θεμελιωτής του πολιτισμού. Τόσο απλό, τόσο κατανοητό, τόσο βασικό. Και τόσο αληθινό αν δούμε την εφαρμογή του σε όλο το φάσμα της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής μας. Θεωρητικά όλοι συμφωνούν σε αυτό. Πιθανόν και ο νεαρός μακελάρης του Τέξας. Στην πράξη, για να διακρίνουν πολλοί τον πολιτισμό (Θέλετε σοσιαλισμό; Να το πω κι έτσι) από τη βαρβαρότητα χρειάζονται γυαλιά. Αλλοι πρεσβυωπίας διότι, ενώ βλέπουν και επικρίνουν τη μακρινή βαρβαρότητα, δεν βλέπουν αυτήν που είναι μπροστά τους και, πιθανόν, να εκπορεύεται από τους ίδιους. Και άλλοι μυωπίας διότι ενώ μπορούν να διακρίνουν τη «βαρβαρότητα της διπλανής πόρτας», δεν μπορούν να ξεχωρίσουν αυτήν που βρίσκεται πιο μακριά, σε απόσταση ιδεολογικής ασφάλειας θα έλεγα. Σε αυτό το πλαίσιο είναι και το δίλημμα «Ή με τις βιβλιοθήκες ή με τις βαριοπούλες». Ή με τη γνώση και τον λόγο ή με τις πέτρες. Λυμένο από αρχαιοτάτων χρόνων, από τότε που άφησε την πέτρα εκείνος ο μακρινός μας πρόγονος τον οποίον αναφέρει ο Φρόιντ. Τόσες χιλιάδες χρόνια μετά, η ανάγκη διατύπωσής του και μόνο αποτελεί ένδειξη παλινδρόμησης του πολιτισμού.