Eχουν περάσει σχεδόν τέσσερα χρόνια από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, όπου 102 συμπολίτες μας έχασαν τη ζωή τους και πολύ περισσότεροι τραυματίστηκαν ή είδαν τις περιουσίες τους να γίνονται στάχτη. Κι όμως, φορείς του Δημοσίου εναντίον των οποίων έχουν στραφεί συγγενείς των θυμάτων και πυρόπληκτοι για να αποζημιωθούν δεν ήταν έτοιμοι να λάβουν μέρος στη δίκη που επρόκειτο να ξεκινήσει λίγες μέρες πριν. Ετσι, αυτή αναβλήθηκε για τον Νοέμβριο.

Η Πυροσβεστική κι οι εμπλεκόμενοι δήμοι, δηλαδή, υποβάλλουν τους ανθρώπους που έζησαν εκείνη την τραγική ημέρα σε ένα δεύτερο μαρτύριο. Δικηγορικές πηγές λένε ότι αποτελεί πάγια πρακτική του Δημοσίου να μην καταθέτει φάκελο προκειμένου να καθυστερήσει την εκδίκαση μιας υπόθεσης.

Ωστόσο, εδώ δεν μιλάμε για μια απλή δικαστική διαμάχη του κράτους με κάποιους ιδιώτες. Μιλάμε για τα θύματα της ολιγωρίας του κρατικού μηχανισμού στην αντιμετώπιση μιας από τις χειρότερες φυσικές καταστροφές στην πρόσφατη ιστορία μας.

Το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει το ελληνικό Δημόσιο είναι να συναισθανθεί το βάρος της ευθύνης του και να προσέλθει προετοιμασμένο ενώπιον του δικαστηρίου. Τέτοιες συμπεριφορές προσβάλλουν όχι μόνο τη μνήμη των θυμάτων, αλλά και την ίδια την εικόνα της Πολιτείας. Γιατί δημιουργούν σε όλους μας την αίσθηση πως η τελευταία αδιαφορεί πλήρως για τους πολίτες της.