Ποδόσφαιρο όπως πρέπει να είναι

Το κουβεντιάζουν αρκετοί από το απόγευμα της Κυριακής. Από το τελευταίο σφύριγμα του Τζον Μος στο Γουέμπλεϊ που έσβησε τη δίψα 23 ολόκληρων χρόνων για τη Νότιγχαμ Φόρεστ. Αναζητούν τη «σχέση», ου μην και την ισορροπία, ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τους Reds, όπως τότε – Μάη του 2017 – που επισημοποιήθηκε πως τα δύο μεγάλα club θα είναι πλέον «ομόσταυλα». Λογικό με βάση τον – διεθνή – θόρυβο που δικαίως προκάλεσε η μεγάλη επιστροφή των Αγγλων. Λογικότερο όμως να σταθείς στο αυτονόητο: Στον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος άνθρωπος, ο Βαγγέλης Μαρινάκης, και η ίδια ομάδα συνεργατών γύρω του κατάφερε στην ίδια πενταετία να τρέξει δύο καταπληκτικά ποδοσφαιρικά project στο υψηλότερο επίπεδο και σε δύο εντελώς διαφορετικά ποδοσφαιρικά περιβάλλοντα. Εκείνο που έχει τον Ολυμπιακό μόνιμο πρωταθλητή Ελλάδας και σταθερά ένα club που συνεχίζει να ονειρεύεται κάτι παραπάνω στην Ευρώπη όντας στο top 30-35 της διεθνούς κατάταξης. Και εκείνο που έφερε τη δύο φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης, Νότιγχαμ ξανά στην ελίτ του αγγλικού ποδοσφαίρου. Και αν -δικαίως – κάποιος σκεφτεί ότι τους Ερυθρόλευκους ο Βαγγέλης Μαρινάκης τους έχει στα χέρια του από τον Ιούνιο του 2010 και πως ήδη στο δωμάτιο με τα τρόπαια από τότε έχουν προστεθεί 10 πρωταθλήματα και 4 Κύπελλα σε 12 χρόνια, μάλλον ξεχνά τι συνέβη την άνοιξη του 2018. Τότε που ο διοικητικός ηγέτης των Πειραιωτών πάτησε το κουμπί της επανεκκίνησης φτιάχνοντας Ολυμπιακό από την… αρχή. Την ομάδα που φέρει πλέον φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Πέδρο Μαρτίνς.