Κυνηγώντας την ουρά τους

Πάμε ξανά το ίδιο έργο. Οι επικού χαρακτήρα ανακοινώσεις για τον πληθωρισμό στην Ελλάδα και η αδυναμία των ευρωπαίων αρχηγών να αποφασίσουν μια κοινή δέσμη μέτρων για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, επαναφέρει τη συζήτηση για νέες εθνικές παρεμβάσεις στην ενέργεια. Οχι στο ρεύμα. Για αυτό έχουν ήδη δρομολογηθεί λύσεις από την 1η Ιουλίου και όλοι αναμένουν τα αποτελέσματα, εάν αυτή τη φορά, σε αντίθεση με ό,τι έγινε τον χειμώνα, θα απορροφηθεί τουλάχιστον το 80% της επιβάρυνσης. Το νέο ενεργειακό πρόβλημα, όμως, είναι τα υγρά καύσιμα και όσο έλεγαν στην κυβέρνηση ότι δεν πίστευαν στην αναγκαιότητα της μείωσης των φόρων στη βενζίνη και το πετρέλαιο, τόσο φαίνεται ότι είναι κάτι που δεν θα αποφύγουν τελικά. Οταν η επιβάρυνση από την αύξηση των τελευταίων 12 μηνών για έναν ιδιοκτήτη αυτοκινήτου που καίει αμόλυβδη βενζίνη, φτάνει στο ύψος ενός μηνιαίου μισθού, τότε τα περιθώρια μη παρέμβασης είναι μηδενικά. Αν οι αυξήσεις στη βενζίνη τρώνε ετησίως 800 ευρώ από το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών (για κάποιον που καταναλώνει 100 λίτρα τον μήνα), το ρεύμα στοιχίζει ακόμα παραπάνω και από κοντά ακολουθούν όλα τα υπόλοιπα αυξημένα έξοδα, αυτόματα όλη αυτή η κατάσταση μεταφράζεται σε μια οικονομική αφαίμαξη ετησίως της τάξης του 30-40%!