Η προχθεσινή νύχτα στις Βρυξέλλες δεν ήταν τελείως λευκή. Οι 27 ηγέτες κατέληξαν σε συμφωνία για μερικό εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο κοντά στη μία τα ξημερώματα ώρα Ελλάδας – στα χρόνια των PIGS του Νότου και του Grexit, για παράδειγμα, οι Σύνοδοι Κορυφής, τακτικές και έκτακτες, τελείωναν λίγο πριν χαράξει. Η παράδοση των «καθυστερημένων» αποφάσεων, βέβαια, τηρήθηκε. Στις διαπραγματεύσεις που προηγήθηκαν της συνάντησης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου η Ευρώπη δεν έδειξε διατεθειμένη να εκμεταλλευτεί την τεχνογνωσία που έχει αποκτήσει έπειτα από τόσες κρίσεις – ή να προστατεύσει την έξωθεν καλή μαρτυρία που της χάρισε τόσο το Ταμείο Ανάκαμψης όσο και η ταχύτητα με την οποία ανακοίνωσε τις πρώτες κυρώσεις κατά της Μόσχας. Αργησε να υιοθετήσει μια κοινή γραμμή σαν να βρισκόταν για πρώτη φορά μπροστά σε καταστάσεις που απειλούν το κοινό μέλλον των κρατών-μελών της. Αυτό είναι το πρίσμα μέσα απ’ το οποίο κοιτάζουν τα αποτελέσματα της τελευταίας σύναξης των ευρωπαίων αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων οι φιλοευρωπαϊστές που κατοικούν στην ήπειρο. Υπάρχει όμως και η αντίθετη οπτική γωνία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή