Λευκή στη μέση ενός άδειου χώρου, η μεγάλη σκηνή μοιάζει έτοιμη να «σαλπάρει» προς τη Σαλαμίνα καθώς τα διάφορα τμήματά της παρασύρονται από τον ισχυρό άνεμο. Από μακριά μοιάζει σιωπηλή και απόλυτα ταιριαστή με τους επίσης εκ πρώτης όψεως σιωπηλούς συντρόφους της: τις 60 επιτύμβιες στήλες από καθρέφτη, αραδιασμένες πάνω στο χαλίκι, που παραπέμπουν στο συμμαχικό νεκροταφείο του Φαλήρου. Αν πλησιάσει κάποιος, όμως, περισσότερο θα διαπιστώσει πως το λευκό τούτο αντίσκηνο που στέκει μερικά μόλις μέτρα μακριά από το λιμάνι της Ελευσίνας δεν είναι διόλου σιωπηλό. Αντιθέτως, είναι πολλές οι φωνές που ακούγονται από το εσωτερικό του. Και όχι μόνο τα λόγια του Γεώργιου Καραϊσκάκη που είχε στήσει το στρατόπεδό του στην περιοχή το 1826 (το μεγαλύτερο των χρόνων της Επανάστασης με 10.000 άνδρες), όταν η Ελευσίνα κατέστη προπύργιο του αγώνα κατά των Τούρκων στη Στερεά Ελλάδα. Καθώς οι φωνές εναλλάσσονται, η πρόκληση για τον επισκέπτη να ανακαλύψει τι λέγεται μεγαλώνει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή