Καλοκαιράκι

Το ελληνικό καλοκαίρι φυτεύει μία πλάνη στο μυαλό των περισσοτέρων. Τους πείθει όχι μόνο ότι είναι η καλύτερη εποχή του χρόνου, αλλά και το χωράφι πάνω στο οποίο ανθίζει η ανεμελιά. Εντάξει. Είμαστε χώρα μεσογειακή που το καλοκαίρι μετατρέπεται, κατά κυριολεξία, σε θερινή. Βγαίνουν τα τραπεζάκια έξω, μαζί και εμείς, σε παρέες που ξενυχτούν κάτω από τα αστέρια. Και ύστερα είναι οι διακοπές, το ξέπλυμα του χειμώνα με αρμύρα, ο καταπέλτης του πλοίου που ανοίγει αποκαλύπτοντας στους αδημονούντες επιβάτες την πρώτη εικόνα του νησιού. Σωστά είναι όλα αυτά, αλλά μας κάνουν να λησμονούμε ότι η ζωή μας δεν είναι τα καλοκαίρια. Ζωή είναι, κυρίως, κάτι άδεια χειμωνιάτικα απογεύματα που έρχεται η νύχτα νωρίς και σε βρίσκει στο μποτιλιάρισμα. Επίσης λίγοι παραδέχονται και αναγνωρίζουν τα άγχη του καλοκαιριού. Είναι τόσο μεγάλα που θα μπορούσαν να το ξορκίσουν.