Η Τζεβριέ και η Αμπερ

Την Τζεβριέ την είχαμε, σχεδόν, ξεχάσει κι ας είχαμε διαδηλώσει τη διαδικτυακή οργή μας πριν από έξι μήνες όταν τη σκότωσε στο ξύλο ο άνδρας της. Κυριολεκτικά. Θάνατος από ξυλοδαρμό και, όπως είχε πει ο ιατροδικαστής, στην εικοσιπενταετή του επαγγελματική πορεία δεν είχε δει ήπαρ σε τόσο κακή κατάσταση. Χθες έγινε στην Αλεξανδρούπολη η δίκη του δολοφόνου. Καταδικάστηκε σε ισόβια χωρίς να του αναγνωρισθεί κανένα ελαφρυντικό. Και επίσης χωρίς κάμερες έξω από τα δικαστήρια, χωρίς συλλογικότητες να διαδηλώνουν κατά της πατριαρχίας (που, στην προκειμένη περίπτωση, έχουμε την πιο ειδεχθή εκδήλωσή της), χωρίς πανό που να γράφουν κάτι σαν «Κανένα μόνο του», χωρίς μανάδες άλλων γυναικών θυμάτων να αγκαλιάζουν τη μάνα της Τζεβριέ, χωρίς η ίδια η μάνα να ζητάει συνάντηση με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εντυπωσιακό για τα, υποτιθέμενα, συλλογικά αντανακλαστικά της εποχής μας αν σκεφτεί κανείς ότι η Τζεβριέ Εδινερλί ήταν μουσουλμάνα Ρομά, ανήκε δηλαδή σε μια μειονότητα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή