Υπάρχει ένας εκπληκτικός στίχος της Κικής Δημουλά – και ποιος άλλωστε στίχος της δημιουργού του «Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως» δεν είναι εκπληκτικός; – που λέει «Σιγά σιγά μυθιστορίζεσαι». Εννοώντας σαφώς πως ακόμη και οι πιο προσωποπαγείς περιπέτειες και δοκιμασίες ενός ανθρώπου, του οποιουδήποτε ανθρώπου, όσο σκληρές κι αν έχουν υπάρξει, μεταβάλλονται σ’ ένα «υλικό», όπως ακριβώς θα το παρακολουθούσε κανείς στις σελίδες ενός μυθιστορήματος. Και η «δικαίωση» αυτή όπως τη διατύπωσε μια ποιήτρια που παρέμεινε ως το τέλος της ζωής της απαρηγόρητη για τη «μοίρα» των ανθρωπίνων, αποκτά πολλαπλάσια σημασία όταν αφορά σ’ έναν καλλιτέχνη, αφού, συνήθως δεν χρειάζεται να έρθει η ώρα της αναπόλησης για να αισθανθεί ο ίδιος ως «ήρωας» ενός μυθιστορήματος καθώς το «μυθιστόρημα» έμοιαζε να γράφεται ενώ ήταν σε πλήρη δράση. Μια εντονότατη «γεύση» του στίχου της Κικής Δημουλά αποκτά κανείς παρακολουθώντας τη στοχαστικά ταραχώδη ανέλιξη της ζωής και της σταδιοδρομίας της τραγουδοποιού Αφροδίτης Μάνου, που με την αδελφή της, την τραγουδίστρια Μαρία Δημητριάδη αποτέλεσαν δύο ενεργητικές μονάδες στην περιπέτεια αυτής της μεγάλης υπόθεσης που λέγεται «ελληνικό τραγούδι».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή