Προχθές το πρωί, τετρακόσιοι, το πολύ, φοιτητές (αφού αυτοχαρακτηρίζονται έτσι εγώ δεν έχω λόγο να τους αμφισβητήσω), ξύπνησαν, πλύθηκαν, ήπιαν καφέ, έβαλαν βερμούδα, πήραν το ξύλινο στειλιάρι με την κόκκινη σημαία και κατέβηκαν στο κέντρο της Αθήνας. Συντάχθηκαν σε «σώμα» και με στρατιωτικό βηματισμό κατέληξαν στο Σύνταγμα. Οπου και έκαναν επαναστατική γυμναστική διατρανώνοντας την αντίθεσή τους στην πανεπιστημιακή αστυνομία. Στις τρεις, περίπου, ώρες που κράτησε αυτό το… χάπενινγκ, οι δρόμοι είχαν κλείσει, η περιοχή είχε παραλύσει. Χιλιάδες άνθρωποι ταλαιπωρήθηκαν, ακυρώθηκαν δουλειές, ο εμπορικός τζίρος μηδενίστηκε, οι ταξιτζήδες έχαναν μεροκάματα, τα αυτοκίνητα καθηλώθηκαν. Τι σημασία όμως έχουν αυτά μπροστά στην ιερότητα του αγώνα. Το «ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα» των 400 ατόμων κατάφερε μία νίκη εναντίον των «κυρ Παντελήδων». Δηλαδή όχι ακριβώς νίκη. Τους ταλαιπώρησε, έτσι για το άχτι.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή