Η Νότιγχαμ Φόρεστ και η Πόρτο από τις ομάδες που έχουν κατακτήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών τουλάχιστον δύο φορές (ίδιες κατακτήσεις έχουν η Γιουβέντους, η Μπενφίκα και η Τσέλσι) είναι άχαστες σε τελικούς μετρώντας η καθεμία 2/2 κατακτήσεις!

Απλά η ομάδα του Νότιγχαμ που έχει και ένα πρωτάθλημα Αγγλίας (1978) εκτός από τα δύο συνεχόμενα Τσάμπιονς Λιγκ (1979 και 1980) σε αντίθεση με την Πόρτο, εδώ και δυόμισι σχεδόν δεκαετίες είχε αποχαιρετήσει την Πρέμιερ Λίγκ και βολόδερνε σε μικρότερες κατηγορίες σκορπώντας θλίψη στον μεγάλο πυρήνα φίλων που είχε κερδίσει, κυρίως τα χρόνια τότε του μεγάλου Μπράιαν Κλαφ στον πάγκο.

Οταν ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, Βαγγέλης Μαρινάκης αποφάσισε να ασχοληθεί με την ιστορική αυτή ομάδα, το πλάνο ήταν σαφές, να στηθεί ένα σύνολο με έναν καλό  προπονητή που να μπορέσει να κάνει το όνειρο των φίλων της πραγματικότητα.

Κάποιοι Αγγλοι ήταν ίσως επιφυλακτικοί, καθώς δεν γνώριζαν πως με ό,τι καταπιάνεται ο ηγέτης των Ερυθρολεύκων το φέρνει εις πέρας πάντα με επιτυχία. Ηταν μεγάλο το δέλεαρ, αλλά και το κίνητρο να επαναφέρει ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες της Πρέμιερ, μια από τις πιο γνωστές μέσα στις πέντε αγγλικές ομάδες στην ιστορία που έχουν σηκώσει Κύπελλο Πρωταθλητριών (Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Τσέλσι και Αστον Βίλα οι άλλες τέσσερις).

Δεν είναι τυχαίο πως παρά το γεγονός ότι μία αγγλική ομάδα (Λίβερπουλ) έπαιζε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ τα αγγλικά ΜΜΕ αφιέρωσαν μεγάλο χώρο στο κατόρθωμα της Νότιγχαμ να επιστρέψει εκεί που ανήκει, δηλαδή ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες.

Το ακόμα πιο ευχάριστο σενάριο για τους φίλους της ομάδας (για την οποία είπαμε ότι έχει δημιουργήσει εδώ και δεκαετίες μεγάλο πυρήνα φιλάθλων) είναι ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν είναι διατεθειμένος να σταματήσει εδώ, καθώς όπως και στον Ολυμπιακό το μότο του είναι ξεκάθαρο: «Δεν σταματάμε ποτέ να ονειρευόμαστε». Το ίδιο πια κάνουν και οι οπαδοί της Φόρεστ.