Οι «πόλεμοι της ιστορίας» είναι αρκετά διαδεδομένοι στην εποχή μας. Η ολοένα και μεγαλύτερη επίγνωση της βαρύτητας που είχε η αποικιοκρατία, η πατριαρχία και ο ρατσισμός σε διάφορες ιστορικές φάσεις – και οι πρωταγωνιστές τους – έχει οδηγήσει σε μια συστηματική απομυθοποίηση ιστορικών προσωπικοτήτων. Από την παραδοχή, έστω και αμήχανη, ότι ορισμένοι εκ των «πατέρων» της αμερικανικής δημοκρατίας, ήταν ταυτόχρονα ιδιοκτήτες δούλων, έως το μαζικό γκρέμισμα αγαλμάτων αμφιλεγόμενων το λιγότερο προσωπικοτήτων στην περίοδο που ορίστηκε από το κίνημα Black Lives Matter, τα παραδείγματα είναι πολλά. Απέναντι σε αυτή έχει ξεδιπλωθεί και μια αντεπίθεση που προσπαθεί να απαντήσει ότι όλα αυτά είναι απλώς αποτέλεσμα της κυριαρχίας μιας «woke κουλτούρας», αν και είναι αλήθεια ότι οι νεοσυντηρητικοί εκφραστές τέτοιων απόψεων προτιμούν συνήθως να υπερασπίζονται κατά τη γνώμη τους συκοφαντούμενα αστέρια του θεάματος παρά γαιοκτήμονες που αγόραζαν δούλους για τις αποικιακές φυτείες τους. Αλλά και η κυρίαρχη αντίδραση δεν ξεφεύγει από τα όρια ενός αμήχανου «τότε ήταν αλλιώς, αλλά σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή