Το έκανε η Αγκυρα προ δεκαετίας, το επιχειρεί η Αθήνα μεθοδικά σε αυτή τη φάση. Το μυστικό είναι ο πολλαπλασιαστής ισχύος που θα επιτρέψει τα προσεχή χρόνια να γίνουν αποτελεσματικές κινήσεις σε πολλά επίπεδα. Πιθανότατα, πέραν των εσωτερικών προβλημάτων, η κίνηση αυτή να κρύβεται πίσω από τον παροξυσμό της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας, η οποία θεωρούσε μέχρι πρότινος ότι είχε εξασφαλίσει μια υπεροπλία, διπλωματική και στρατιωτική, που θα μπορούσε να ελέγξει την Αθήνα διά του πειθαναγκασμού. Δεν πρόκειται, βέβαια, για κάποια νέα συνταγή: από την εποχή του Θουκυδίδη και του Σουν Τσου έως τους σύγχρονους θεωρητικούς της στρατηγικής ανάλυσης, ο πολλαπλασιαστής ισχύος αποτελούσε βασικό ζητούμενο. Το κενό που δημιουργήθηκε μέσα στη μνημονιακή κρίση η Αγκυρα είχε σπεύσει να το εκμεταλλευθεί ποικιλοτρόπως, στοχεύοντας και σε μια περιφερειακή ηγεμονία. Με εξοπλισμούς και επενδύσεις στη δική της αμυντική βιομηχανία έως τον χάρτη της «Γαλάζιας Πατρίδας», στόχος ήταν μια υπεροπλία που θα στρίμωχνε την Αθήνα και άλλες όμορες χώρες – με απώτερα σχέδια αναθεωρητισμού. Το πλάνο έχει πλέον κολλήσει, αφενός γιατί μια οικονομική κρίση που μετανάστευσε στην ανατολική πλευρά του Αιγαίου αλλάζει τις προτεραιότητες της τουρκικής κοινωνίας και, συνακόλουθα, της τουρκικής πολιτικής σκηνής, αφετέρου επειδή η απέναντι πλευρά αντέδρασε.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ