Συζητώντας συχνά με νέους και νέες που φιλοδοξούν να γράψουν ή έχουν ήδη δοκιμάσει να γράψουν θέατρο, τους εκπλήσσει, όταν τους ρωτάω πόσες παραστάσεις έχουν δει και όχι πόσα θεατρικά κείμενα έχουν διαβάσει. Γιατί, ακόμη και όλη την παγκόσμια θεατρική βιβλιοθήκη να έχεις καταβροχθίσει, αυτό δεν βοηθάει καθόλου να γράψεις θεατρικό κείμενο. Δεν είναι απλή, περίεργη πληροφορία το γεγονός πως ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής, ο Αριστοφάνης έπαιζαν στα έργα τους. Μάλιστα γνωρίζουμε πως ο Σοφοκλής είχε ένα ελαττωματικό σίγμα στην ομιλία του και από την άλλη ειδικευόταν παίζοντας σε ενσάρκωση γυναικείων ρόλων. Μαθαίνουμε, μάλιστα, πως έπαιξε και σε μιαν άγνωστη σήμερα σ’ εμάς τραγωδία, με θέμα την επιστροφή του Οδυσσέα, όταν έφτασε κολυμπώντας ναυαγός στη νήσο των Φαιάκων, στην παραλία κοπέλες, ανάμεσά τους και η κόρη του βασιλιά, τρόμαξαν που τον είδαν γυμνό στα βράχια όπου είχε πέσει η μπάλα τους.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ