«Αρωμα εκλογών»

Κάθε λέξη που λέγεται, κάθε εξαγγελία που γίνεται, κάθε παροχή που δίνεται, όλα έχουν κοινό φόντο και μία μόνιμη επωδό, που ακούει στη φράση «άρωμα εκλογών». Είμαστε η μόνη χώρα που την επομένη των εκλογών η αντιπολίτευση ζητά εκλογές και οι δημοσιογράφοι επιδιδόμαστε σε σεναριολογία εάν πρόκειται για κυβέρνηση 8ετίας ή 4ετίας και εάν αυτή θα είναι εφικτό να εξαντληθεί. Μία ατέρμονη συζήτηση που τους τελευταίους μήνες έχει φουντώσει και εξαντλεί τα όρια της φαντασίας αλλά και των αντοχών. Τα πάντα παραλύουν, πολιτικές παγώνουν και όλοι μπαίνουν σε ένα παιχνίδι δημαγωγίας μεταθέτοντας στον μετεκλογικό ορίζοντα τις δύσκολες αποφάσεις που πρέπει να λαμβάνει μία κυβέρνηση για το καλό των πολιτών. Ενδεικτικό παράδειγμα το μέτρο της πανεπιστημιακής αστυνομίας, που ήδη από τον περασμένο Σεπτέμβριο θα έπρεπε να τεθεί σε εφαρμογή, αλλά εξαιτίας του ενδεχόμενου κομματικού κόστους και της πολιτικής αναταραχής που θα δημιουργήσει, παίρνει διαρκώς για διάφορους ευφάνταστους λόγους αναβολή. Στο ίδιο μήκος κύματος πολιτεύονται τα κόμματα της αντιπολίτευσης που αντί να ασκούν παραγωγική κριτική, επιδίδονται σε ένα παιχνίδι ψηφοθηρίας, πλειοδοτώντας στον λαϊκισμό με το βλέμμα στην κάλπη. Τον λογαριασμό πληρώνει πάντα η οικονομία – κατ’ επέκταση δηλαδή οι πολίτες – που βρίσκεται σε στάση αναμονής για την επόμενη μέρα που θα διαμορφωθεί στο πολιτικό σκηνικό. Και είναι λογικό, αφού οι υπουργοί αντιμετωπίζονται έξωθεν ως απερχόμενοι, ενώ οι ίδιοι αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως υποψήφιους βουλευτές, που θα πρέπει να δείξουν ότι σε αυτή τη φάση ασχολούνται με τα προβλήματα της περιφέρειάς τους. Την ίδια στιγμή, γενικοί γραμματείς, διευθυντές υπουργείων, δημόσιοι υπάλληλοι βάζουν κάτω τα μολύβια μέχρι να δουν ποιοι θα είναι οι νέοι τους πολιτικοί προϊστάμενοι. Μία μακρά προεκλογική περίοδος, ουσιαστικά διακοπών, με απροσδιόριστο χρόνο λήξης.