Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία υπενθυμίζουν τη σημασία και την ηγεμονία του Κέντρου αλλά και τον μόνιμο κίνδυνο του αριστερόστροφου και ακροδεξιού λαϊκισμού. Οι κεντρώες δυνάμεις στοιχίζονται πίσω από τον Μακρόν, άρα και πίσω από το δικό του σχέδιο για την αναγέννηση της Ευρώπης, για τις μεταρρυθμίσεις της χώρας τους αλλά και για τη συνέχιση ενός πολιτικού προγράμματος εναρμονισμένου με τις νέες προκλήσεις στο γεωπολιτικό περιβάλλον αλλά και στην εποχή της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης. Οι δυνάμεις του Κέντρου δεν είναι μια ασαφής έννοια. Ούτε είναι επιρρεπείς στα ιδεολογήματα ενός επικίνδυνου ευρωσκεπτικισμού και μιας άγονης εθνοκεντρικής στροφής. Είναι η σημερινή πιο δυναμική πολιτική γεωγραφία που μπορεί να ισορροπεί μεταξύ των πιο σύγχρονων διακυβευμάτων αλλά και να εγγυάται ή να προσδοκά μια κοινωνική συνοχή μακριά από «ταξικές μεροληψίες» ή τοξικές ρητορικές. Το ίδιο συμβαίνει και στο πώς βλέπει τη ρωσική εισβολή, την αρχιτεκτονική της Ευρώπης, την ενιαία άμυνα και ασφάλεια, το μέλλον της Γαλλίας. Οι δυνάμεις του Κέντρου είναι ο αστερισμός της λογικής. Εκείνοι που αντιλαμβάνονται πως η περισσότερη και πιο συνεκτική ΕΕ είναι η λύση, όχι οι φυγόκεντρες τάσεις της ή το φλερτ με τις αποδομητικές κριτικές της. Ολοι αυτοί θα δώσουν τη μάχη σε μια σειρά από χώρες στην πιο κρίσιμη φάση.