Το βιβλίο της καθηγήτριας του Παντείου Μαρίας Στρατηγάκη προσφέρει έγκυρη γνώση για την ποιότητα και αποτελεσματικότητα των πολιτικών ισότητας σε τρία γεωγραφικά επίπεδα. Σε παγκόσμιο από τον ΟΗΕ, σε ευρωπαϊκό από την Ευρωπαϊκή Ενωση και σε κρατικό από την Ελλάδα. Παράλληλα με τις δημόσιες πολιτικές, την εξέλιξη των θεσμών και των μηχανισμών εφαρμογής της ισότητας, εξετάζεται και η διεθνής παράλληλη δράση του φεμινιστικού κινήματος, οι θεωρητικές του επεξεργασίες, αλλά και οι διαφωνίες πάνω σε κρίσιμα ζητήματα, όπως το ερώτημα αν οι γυναίκες χρειάζονται ειδική προστασία ή απλώς ισότητα των φύλων.

Το βιβλίο από τις πρώτες σελίδες διεγείρει την περιέργεια και το ενδιαφέρον να το διαβάσεις μέχρι τέλους, γιατί αξιολογεί κριτικά τον ρόλο που διαδραμάτισαν οι πολιτικές παρατάξεις και τα κόμματα που άσκησαν εξουσία, καθώς και τον ρόλο της κοινωνίας των πολιτών. Ονομαστικά αναφέρονται οι γυναικείες προσωπικότητες που συνέβαλαν στην προώθηση της ισότητας, είτε μέσω των φεμινιστικών οργανώσεων είτε μέσω ανάληψης θέσεων ευθύνης σε δημοκρατικούς θεσμούς και κέντρα χάραξης πολιτικής και λήψης αποφάσεων. Ασφαλώς, ο ρόλος της ίδιας της Μαρίας Στρατηγάκη υπήρξε σημαντικός σε πολλούς κρίσιμους τομείς άσκησης πολιτικής στην Ελλάδα και στην ΕΕ.

Το βιβλίο στην αποτίμηση της εξέλιξης των πολιτικών ισότητας εστιάζει σε τέσσερα σημεία: α) γενικό πλαίσιο (οικονομική, πολιτική και κοινωνική συγκυρία, διεθνής, ευρωπαϊκή και ελληνική), β) θεσμοί (διεθνείς συμβάσεις, Ευρωπαϊκό Δίκαιο, εθνική νομοθεσία), γ) στόχοι (μόρφωση, εργασία, πολιτικά δικαιώματα, ίση αμοιβή για ίση εργασία, νομική ισότητα, ίση κατανομή υποχρεώσεων στην ιδιωτική και δημόσια σφαίρα, ισόρροπη συμμετοχή στα κέντρα εξουσίας) και δ) εργαλεία εφαρμογής (θετικές δράσεις, ποσοστώσεις, gender mainstreaming, gender budgeting, ευρωπαϊκά προγράμματα κ.ά.).

Το εξαιρετικά ενδιαφέρον τρίτο μέρος αφορά τις εξελίξεις στην Ελλάδα από τη Μεταπολίτευση μέχρι το 2019. Η προσχώρηση στο ευρωπαϊκό σύστημα, η ανάληψη της διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ το 1981 και η πίεση του φεμινιστικού κινήματος δημιούργησαν ευνοϊκές συνθήκες για μεγάλες ανατροπές. Το νέο Οικογενειακό Δίκαιο θεωρήθηκε το πιο προοδευτικό της Ευρώπης. Η κατάργηση του νόμου για τη μοιχεία, η αποποινικοποίηση των αμβλώσεων, η ποινικοποίηση του βιασμού, η κύρωση των διεθνών συμβάσεων και η μεταφορά της κοινοτικής νομοθεσίας είναι προφανώς αλλαγές που απομάκρυναν την Ελλάδα από τα ήθη της Ανατολής.

Η ίδρυση της Γενικής Γραμματείας Ισότητας, το 1985, ως κύριου μηχανισμού εφαρμογής πολιτικής έμφυλης ισότητας έδωσε ώθηση στον εκμοντερνισμό και τον εξευρωπαϊσμό της Ελλάδας. Είχε προηγηθεί το 1975 η αναθεώρηση του Συντάγματος που όριζε για πρώτη φορά ότι Ελληνες και Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Εν κατακλείδι, το βιβλίο της Μαρίας αξίζει να διαβαστεί, γιατί μιλάει για όλα όσα θα ήθελε κανείς/μία να γνωρίζει για τη θεωρία και πράξη της πολιτικής ισότητας των αρσενικών και θηλυκών σάπιενς.