Νέα χειροτεχνία

Σε μία μικρή μπουτίκ με ρούχα και αντικείμενα της μόδας που βρίσκεται στο λιμάνι της Υδρας και την επισκέπτονται τα κύματα των τουριστών, ένα ζευγάρι ρωτά σε σπασμένα αγγλικά την ιδιοκτήτρια να τους υποδείξει κάποιο μέρος για να προμηθευτούν νήματα για πλέξιμο. Εκείνη τους εξηγεί ότι στο νησί δεν υπάρχουν πια τέτοια είδη χειροτεχνίας. Στο μεταξύ σε άλλες βιτρίνες καταστημάτων με κοσμοπολίτικο περιεχόμενο, εκτίθενται κεραμικά, κοσμήματα και μικροαντικείμενα ντιζάιν που η ετικέτα τους προβάλλει το μήνυμα της μόδας των καιρών μας: χειροποίητο και ελληνικό. Η αλήθεια βρίσκεται στη μέση. Ενα κύμα νέας χειροτεχνίας έχει αναδείξει δημιουργούς και χειροτέχνες οι οποίοι ανήκουν στη γενιά που σχεδόν γεννήθηκε μπροστά σε οθόνες υπολογιστών, μπορεί να αξιοποιεί τα τεχνολογικά μέσα και ταυτόχρονα να ανατρέχει στην ύλη και να τη μεταπλάθει με τα χέρια. Το χέρι απορροφάται από τη μελλοντική, φαντασιακή εικόνα, εκείνου που δεν υπάρχει αλλά θα υπάρξει, εκείνου που γεννιέται εκατοστό το εκατοστό. Αυτή τη διαδικασία που ο φιλόσοφος Μάικλ Πολάνι ονομάζει «εστιασμένη εγρήγορση» θα μπορούσε να αναδείξει ένα πρόγραμμα υποστήριξης της χειροτεχνίας. Προερχόμενο από έναν κεντρικό φορέα – και όχι μεμονωμένους προμοτέρ κύρους – ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης της χειροτεχνίας θα συνένωνε τους σχεδιαστές με τα δημιουργικά τμήματα πανεπιστημιακών σχολών αρχιτεκτονικής και καλών τεχνών, τους παραγωγούς και το δίκτυο διάθεσης και πώλησης. Το επίσημο ενδιαφέρον για σχεδιασμένα από έλληνες δημιουργούς ρούχα, έπιπλα, διακοσμητικά αντικείμενα, κοσμήματα, τρόφιμα ποιότητας καθώς και για αναγεννημένες μονάδες χειροτεχνίας σε περιοχές της χώρας δεν μπορεί να αποφέρει καρπούς μόνο μέσω της καλοστημένης και καλοπροαίρετης επικοινωνιακής πολιτικής. Και το νέο μοντέλο τουρισμού δεν αρκεί να λειτουργεί μόνο με ξενοδοχειακά γεννητούρια. Η νέα χειροτεχνία μπορεί να αποτελέσει το απαραίτητο συμπλήρωμα ως πεδίο ανάπτυξης νέων μορφών δημιουργικότητας.