Τα σκυλιά

«Σκυλί είναι, κύριε, θα γαβγίσει». Αυτή είναι η εκχυδαϊσμένη εκδοχή του «Παιδί είναι, κύριε, θα φωνάξει». Υπάρχει πειστική απάντηση και για τα δύο, αλλά σήμερα προτιμώ να τα ακούσω μόνο από φιλόζωους. Αλλωστε οι μανούλες είναι ανίκητες. Λάθος. Δεν είναι φιλόζωος αυτός που αφήνει το σκυλί του να γαβγίζει ασταμάτητα. Είναι ένας άνθρωπος με ελεγχόμενη κοινωνική υπευθυνότητα. Το πρόβλημα με την ηχορύπανση που προκαλούν οι δεσποζόμενοι σκύλοι δεν περιλαμβάνεται στη συζήτηση για τον θόρυβο. Και ποιος τολμά να πει κάτι; Η ενόχληση εκλαμβάνεται ως μομφή κατά της φιλοζωίας. Ομως συγγνώμη, έτσι και μένεις σε δρόμο όπου υπάρχουν πολλές κατοικίες με σκυλιά, τα φιλοζωικά αισθήματα του γείτονα απειλούν ευθέως την ποιότητα της ζωής σου. Διότι το καλοκαίρι τα σκυλάκια είναι στις αυλές και στα μπαλκόνια. Και έτσι και ξεκινήσει κάποιο, ακολουθούν και τα υπόλοιπα. Η ζωή σε πολλές γειτονιές σκεπάζεται από μία σκυταλοδρομία γαβγισμάτων. Ισως είναι άγρια νύχτα ή ένα ήσυχο μεσημέρι. Δεν έχει σημασία. Ο σκύλος του γείτονα δεν ενδιαφέρεται αν κοιμάσαι ή εργάζεσαι. Ούτε ο γείτονας. Και καμιά φορά απορώ με την αντοχή του. Πώς διάολο το αντέχει; Εχει αναισθητοποιηθεί πλήρως; Δεν αναγνωρίζει πλέον τον θόρυβο ή τον θεωρεί ένα από τα ακούσματα της φύσης; Διότι ναι, το σκυλί δεν φταίει σε τίποτα. Η αναισθησία του γείτονα μας ταλαιπωρεί. Στο σπίτι που βρίσκεται κάτω από αυτό που κατοικώ, υπάρχει σκύλος. Τον αγαπώ και τον χαίρομαι όταν τον συναντώ. Δεν τον ακούω ποτέ. Τον έχουν περιορισμένο. Αντιθέτως όλη τη μέρα κυριαρχούν οι περήφανοι σερνικοί ποιμενικοί, τα ροτβάιλερ και τα μπουλντόγκ της γειτονιάς. Είναι απίστευτο, δεν σταματούν ποτέ. Κτηνίατρος μου εξήγησε ότι ένα νεαρό αρσενικό, που δεν έχει στειρωθεί, μπορεί να γαβγίζει όση ώρα είναι ξύπνιο. Στην Αστυνομία; Ελάτε τώρα! Πρώτον η Αστυνομία δεν πρόκειται να ασχοληθεί με ζώο που δεν υφίσταται κακοποίηση. Και δεύτερον, αυτά με τις ώρες κοινής ησυχίας είναι αστεία. Και αν πεις να διαμαρτυρηθείς, το πολύ να βγει κάποιος με το σώβρακο και να σου φωνάξει «σκυλί είναι ρε μεγάλε».