Θυμάμαι στα πρώτα pride που κάποιοι κοιτούσαν σαν απορημένο κουτάβι, άλλοι ήταν σοκαρισμένοι από το θέαμα, λίγοι κρυφογελούσαν και αρκετοί, είναι η αλήθεια, συμμετείχαν, αν και straight, προκειμένου να εκφράσουν συμπαράσταση και να υποστηρίξουν μία ανοιχτή κοινωνία. Χρόνια μετά, το Athens Pride φαίνεται, ακόμα και στα μάτια ακτιβιστών, ελαφρώς γραφικό, αρκετά κομματικοποιημένο, συχνά και με λάθος στόχευση στον δημόσιο λόγο του. Αυτές τις μέρες διεξάγεται στην Αθήνα, υπό την αιγίδα του Δήμου, η συνάντηση των ΛΟΑΤΚΙ+ αστυνομικών της Ευρώπης. Δεν τους δέχθηκαν, ένστολους, στις εκδηλώσεις του Pride που διεξάγονται αυτές τις μέρες. Συμβολίζουν, λέει, τη βία και τον αποκλεισμό που υφίσταται ο χώρος, τους αποκλείουν στη μνήμη του Ζακ Κωστόπουλου. Αλλος είναι λόγος. Οι ιθύνοντες του Pride νομίζουν ότι, ως διοργάνωση, θρέφονται από το περιθώριο.