Παρά τα προβλήματα με τη χρήση του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος ως δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής σε όλο τον κόσμο φαίνεται να έχουν εμμονή με αυτό. Οι κυβερνήσεις επιδιώκουν να προωθήσουν την αύξηση του ΑΕΠ με όλα τα δυνατά μέσα, συχνά ανεξάρτητα από τις ευρύτερες συνέπειες για τον πλανήτη. Η τρέχουσα εστίαση στην τριμηνιαία ανάπτυξη αντανακλά μια ιδιαίτερα ανθυγιεινή βραχυπρόθεσμη προοπτική. Και όμως, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και άλλοι πολυμερείς οργανισμοί αναφέρονται στο ΑΕΠ σε όλες τις αξιολογήσεις των οικονομικών επιδόσεων και το κάνουν αποκλειστικό επίκεντρο των προβλέψεών τους. Αλλά η έννοια του ΑΕΠ είναι βαθιά λανθασμένη. Τα συνολικά ή κατά κεφαλήν στοιχεία είναι προφανώς τυφλά όσον αφορά την κατανομή του εισοδήματος και το ΑΕΠ αδυνατεί όλο και περισσότερο να μετρήσει είτε την ποιότητα ζωής είτε τη βιωσιμότητα οποιουδήποτε συγκεκριμένου συστήματος παραγωγής, διανομής και κατανάλωσης.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ