Είπε…

Η μαμά μου ήταν ένας φανταστικός άνθρωπος. Με μεγάλωσε μόνη της. Ποτέ δεν έχανε μέρα δουλειάς, όσο κουρασμένη κι αν ήταν. Εργαζόταν ως οικιακή βοηθός. Εμαθα από εκείνη πως η δουλειά είναι ο δρόμος μας

Δούλεψα σε κέντρο αποκατάστασης για άτομα με ψυχικά νοσήματα. Για πέντε χρόνια είχα την ομάδα μπάσκετ. Ημουν προπονητής θεράπων. Αυτοί με φτιάξανε, σε σημείο που πολλά πράγματα δεν μπορούν να με σπάσουν πια μέσα στη ζωή

Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη στιγμή. Ο κόσμος θέλει να τρέξει στα λιβάδια και μας κόψανε την ανάσα. Το μέλλον υποθηκεύθηκε ακόμη περισσότερο

Το ραπ και το χιπ χοπ πάντα μιλούσε για την κοινωνία. Ηταν ο καθρέφτης της. Επειδή στην Ελλάδα έχουμε μεσαία τάξη δεν μπορούμε να καταλάβουμε τον συμβολισμό της ραπ

Οταν ένας πιτσιρικάς λέει πως «θέλω κότερα, ελικόπτερα», λέει εμμέσως πως ο τρόπος σας έχει αποτύχει. Να πάω σχολείο, να περάσω σε ΑΕΙ, να κάνω μεταπτυχιακό, έχει αποτύχει. Είναι κριτική στο μοντέλο αυτό

Δεν προστατεύεται ακόμη ολοκληρωμένα ο αδύναμος. Δεν προστατεύεται ακόμη η γυναίκα. Ακόμη λένε «ναι αλλά προκάλεσες». Θέλει ακόμη πολλή δουλειά