Η ομίχλη που ξεκινούσε από τη σκηνή κι έφτανε ως τις πρώτες σειρές του ασφυκτικά γεμάτου χώρου Δ της Οδού Πειραιώς με δυσκολία επέτρεπε στους θεατές του Φεστιβάλ Αθηνών το βράδυ της Παρασκευής να διακρίνουν την ανδρική, ρακένδυτη φιγούρα που κειτόταν στο πάτωμα. Λίγα λεπτά αργότερα ο άνδρας αυτός είχε μεταμορφωθεί σε έναν καλοντυμένο κύριο, ενώ γύρω του μεταμορφωνόταν και το σκηνικό: από άδειο που παρέπεμπε πιθανόν σε έναν δρόμο όπου βρισκόταν ο παρίας, σε ένα αρχοντικό με πολυελαίους, τραπέζια στολισμένα με λουλούδια κι ένα αινιγματικό λευκό «χαλί» σε πρώτο πλάνο. Ενας χώρος που θα αποδεικνυόταν κομβικής σημασίας στη συνέχεια καθώς θα λειτουργούσε ως ένα τερέν, μέσα στα όρια του οποίου θα γίνονταν όλες οι σφοδρές, ευθείες, βίαιες, ύπουλες ή ανατρεπτικές αναμετρήσεις υπό τις καίριες μουσικές παρεμβάσεις του Αλεξάντερ Ντεσπλά.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ