Πρότυπα

Η πολιτική, όπου οι άντρες κρίνονται βάσει των επιδόσεών τους στη δουλειά, κι οι γυναίκες απ’ την γκαρνταρόµπα ή το µέικ-απ τους, δεν αποτελεί εξαίρεση σε µια ισότιµα πλασµένη κοινωνία. Το βλέµµα µε το οποίο κοιτούν οι περισσότεροι τις µεν και τους δε επιβάλλει την ενσάρκωση διαµετρικά αντίθετων ρόλων κι αλλού. Οσες είναι δηµόσια πρόσωπα, για παράδειγµα, καλούνται να περιγράψουν στο «κοινό» την εµπειρία της µητρότητας – ή στην περίπτωση που δεν την έχουν βιώσει ακόµη, να δηλώσουν πότε θα γίνουν µάνες. Κανένας, ωστόσο, δεν ρωτάει έναν καριερίστα αν βρίσκει χρόνο να αφιερώσει στα παιδιά του ή κατά πόσο σκέφτεται την πατρότητα. Οι επιθέσεις στην Αχτσιόγλου υπογραµµίζουν κάτι που ξεχνούν συχνά σύντροφοι και συνάδελφοί της: η ισότητα δεν είναι µόνο θέµα νοµοσχεδίων, ποσοστώσεων ή φιλοσοφικών συζητήσεων. Για να επιτευχθεί χρειάζεται πρώτα να ξεριζωθούν από το συλλογικό ασυνείδητο τα πρότυπα που ορίζουν µια διαφορετική καθηµερινότητα για τα δύο φύλα – τα πρότυπα σύµφωνα µε τα οποία για έναν άντρα µετράει το µυαλό και ο επαγγελµατισµός του, ενώ για µια γυναίκα η εικόνα και η οικογενειακή της κατάσταση.