«Θέλαμε το έργο να είναι “γάμος” και “ματωμένος” μαζί»

«Ο Νικορέστης είχε ένα όραμα, μια τάξη και πίστη. Η άποψή του για το έργο ήταν στιβαρή και ευέλικτη. Και τα δύο μαζί είναι σπάνιο να τα συναντήσεις. Επίσης μου έδωσε πάρα πολύ χώρο δημιουργικό. Αγαπάει το κείμενο λέξη λέξη». Με τα λόγια αυτά ο Αλκίνοος Ιωαννίδης δίνει μια ερμηνεία γιατί μπήκε στην περιπέτεια να μελοποιήσει τον «Ματωμένο γάμο» του Λόρκα – και μάλιστα όλους τους στίχους σε μετάφραση του Νίκου Γκάτσου – ειδικά για την παράσταση του Νικορέστη Χανιωτάκη, που περιοδεύει στην Ελλάδα. «Αγαπούσα κι εγώ αυτό το κείμενο από την εποχή που σπούδαζα στο Εθνικό Θέατρο. Επίσης τεράστια αγάπη είχα για τον “Ματωμένο γάμο” του Χατζιδάκι από μικρό παιδί. Αγαπημένο μου τραγούδι ήταν το “Τώρα νυφούλα μου χρυσή”. Οταν με ρωτούσαν μικρό “τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;”, έλεγα “γαμπρός”, γιατί ήθελα μια νυφούλα χρυσή να με υποδεχτεί, όπως λέει το τραγούδι. Ευτύχησα να τραγουδήσω και δισκογραφικά το έργο του Χατζιδάκι και σε συναυλίες με το μουσικό σύνολο “Μάνος Χατζιδάκις”. Είναι ένα έργο που μου διαμόρφωσε αισθητική μέσα στα χρόνια. Τον ίδιο τον Χατζιδάκι δεν τον γνώρισα ποτέ, αλλά τον έχω μέσα μου. Οταν κυκλοφόρησε ο πρώτος μου δίσκος, μου έστειλε ένα μήνυμα με έναν κοινό φίλο ότι θέλει να γνωριστούμε. Εγώ όμως ήθελα να πάω ως συνθέτης και όχι ως τραγουδιστής – μεγάλη ψωνάρα. Προσπαθούσα να τελειώσω κάτι κουαρτέτα που έγραφα. Πήγα όμως μια μέρα στο περίπτερο και είδα στην εφημερίδα ότι “έφυγε”. Ηταν ένα τεράστιο μάθημα αυτό που μου έδωσε. Από έπαρση δεν τον γνώρισα. Ηθελα να παρουσιαστώ σαν κάτι σημαντικότερο από αυτό που ήμουν γιατί τον είχα πολύ ψηλά».