Καθεστώς

^«Είναι η μοναδική χώρα όπου άνθρωποι πυροβολούνται γιατί τυλίχθηκαν σε μια ευρωπαϊκή σημαία». Η φράση με την οποία η πρόεδρος της Κομισιόν εξήγησε γιατί η Ουκρανία θα αποκτήσει το καθεστώς της υποψήφιας προς ένταξη στην ΕΕ μόλις τέσσερις μήνες αφότου υπέβαλε αίτηση ίσως ακούστηκε σε κάποια αφτιά μελοδραματική. Ωστόσο, πρόκειται για μια ακριβή περιγραφή της ουκρανικής καθημερινότητας. Οι ευρωπαϊστές υποδέχθηκαν τη χθεσινή απόφαση των ευρωπαίων ηγετών σαν μια αντίδραση με ταχύτητα φωτός – μια κι η Ενωση συνήθως χρειάζεται χρόνια προτού δώσει σε ένα κράτος την ελπίδα ότι θα μπορούσε να το τεστάρει ως υποψήφιο μέλος του κλαμπ. Το Κίεβο, π.χ., επιθυμεί να μπει σ’ αυτό ήδη από την περίοδο της Πορτοκαλί Επανάστασης το 2004, ενώ με το Μαϊντάν έδιωξε έναν φιλοκρεμλινικό πρόεδρο που είχε διαφορετική άποψη. Από την άλλη, όσοι αντιμετωπίζουν με μεγαλύτερο σκεπτικισμό τους ρυθμούς με τους οποίους ανταποκρίνεται στις προκλήσεις η Ευρώπη, λένε ότι η προσφορά του εν λόγω καθεστώτος δεν την κάνει περισσότερο αλτρουίστρια απ’ ό,τι πραγματικά είναι.