Η αρχιτεκτονική των ψευδαισθήσεων

Επέλεξα σήμερα ένα έργο αρχιτεκτονικής που το διακρίνουν από τη μια η σεμνότητα μελετητών και ιδιοκτητών και από την άλλη η τόλμη και η αναζήτηση μιας διαφορετικότητας, όχι για το «φαίνεσθαι», αλλά για την αισθητική απόλαυση και τη βίωση μιας άλλης εμπειρίας του «κατοικείν». Σε ένα έντονα επικλινές μικρό οικόπεδο στην Πολιτεία εντάχθηκε η ξεχωριστή αυτή κατοικία, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό «ΔΟΜΕΣ» με τίτλο «Reflection House». Με μια εντυπωσιακή θέα προς τη Νέα Κηφισιά, που καθόρισε και την αρχιτεκτονική της, με είσοδο από τη στάθμη του δρόμου, σε μια υπερυψωμένη πλατφόρμα, εντάσσονται μία μεγάλη βεράντα, μία αιωρούμενη κολυμβητική δεξαμενή και φυτά, ενώ στο εσωτερικό το καθιστικό, η τραπεζαρία και η κουζίνα (βλ. κάτοψη). Μία πλατφόρμα που πλαισιώνεται από δύο πλευρικούς προς τους γείτονες τοίχους, που οριοθετούν τη θέα και παραπέμπουν στις χειρονομίες του Mies van der Rohe. Η απουσία του όποιου ενδιάμεσου υποστυλώματος είναι αισθητή και αλλόκοτη, η ματιά ψάχνει για στήριγμα και δεν το βρίσκει, σημειώνει ο Μέμος Φιλιππίδης στο κείμενο της δημοσίευσης. Και διευκρινίζει ότι η καθαρή και ενιαία οροφή στηρίζεται, με τη συμβολή του πολιτικού μηχανικού Αθανάσιου Σπανού, σε μεταλλικά δοκάρια που γεφυρώνουν το κενό των 16 μέτρων και καλύπτονται από την ψευδοροφή, χωρίς κανένα ενδιάμεσο υποστύλωμα, κάτι που υπερβαίνει τις συνήθειές μας.