Τα γίντις, γερμανόφωνη διάλεκτος με εβραϊκά και σλαβικά στοιχεία, ήταν η γλώσσα των Εβραίων της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης. Ηταν, όπως έλεγαν, η Mame-Loschen, δηλαδή η Μητέρα-Γλώσσα. Σε αυτή τη γλώσσα έγραψε όλα τα έργα του ο Ισαάκ Μπάσεβις Σίνγκερ (1904-1991, Νομπέλ Λογοτεχνίας 1978) και τα δημοσίευε σε γίντις εφημερίδες της Αμερικής. Εκεί είχε μεταναστεύσει το 1935 από την Πολωνία, όπου είχε γεννηθεί σε ένα χωριό στην περιφέρεια της Βαρσοβίας. Με γονείς θρησκευόμενους από οικογένειες ραβίνων, απομακρύνεται σύντομα από τις αυστηρές αρχές που υπερασπίζονται οι γεννήτορές του και διευκρινίζει: «Δεν πιστεύω σε δόγματα κανενός είδους, πρόκειται απλώς για ανθρώπινα έργα… Μολονότι αποφεύγω την οργανωμένη προσευχή και θρησκεία, θα έλεγα πως είμαι θρήσκος». Αυτή η ενδιάμεση αντιμετώπιση της εβραϊκής θρησκευτικής ταυτότητας και παράδοσης εκφράζεται στο σύνολο του πεζογραφικού έργου του με σεβασμό και ταυτόχρονα με παιγνιώδη διάθεση και μελαγχολία, στοιχεία που αποτελούν το χαρακτηριστικό της επιλογής, ανάπτυξης και παρουσίασης των θεμάτων, τα οποία δεν έπαψαν να τον απασχολούν καθ’ όλη τη διάρκεια της συγγραφικής δημιουργίας του. Υπό αυτή την έννοια, ο Σίνγκερ παρέμεινε ισοβίως ο συνεπής «θρήσκος» του λόγου του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή