Μακριά από το αγριεμένο πλήθος

Η ώρα της μέρας δεν είναι κάτι που τίθεται ποτέ προς συζήτηση, ούτε το αποφασίζουν οι πολλοί. Ρίχνεις μια ματιά από το παράθυρο και, αν δεν είναι μέρα, τότε είναι νύχτα. Αν θες περισσότερη ακρίβεια, κοιτάς και το ρολόι σου ή, μάλλον, το κινητό σου και αυτό που λέει αυτό είναι και ισχύει για όλους όσοι βρίσκονται στην ίδια ζώνη ώρας. Κανονικά, κάπως έτσι θα έπρεπε να ήταν και με τις εκλογές – κάπως, όχι εντελώς, επειδή πάντα πρέπει να προβλέπεται ένα περιθώριο ευελιξίας για τις πράγματι κρίσιμες περιστάσεις. Αλλά δεν είναι. Στην Ελλάδα, την ώρα των εκλογών είτε την επιλέγει ο πρωθυπουργός, όπως είναι τυπικά το δικαίωμά του, ή του την επιβάλλει το λεγόμενο κλίμα. Το κλίμα που δημιουργούν τέσσερις – άντε, το πολύ πέντε – χιλιάδες επαγγελματιών που ασχολούνται με το άθλημα: πολιτικοί, πολιτευόμενοι, δημοσιογράφοι, οι απαραίτητοι παρατρεχάμενοι και τα αναπόφευκτα ψώνια. (Χάρη στη δημοκρατία και την αρχή της ισότητας της ψήφου, η πολιτική σήμερα είναι το πιο συμπεριληπτικό επάγγελμα! Ισως όχι από την άποψη του φύλου, οπωσδήποτε όμως από την άποψη της νοημοσύνης…)