Η «αλλιώς» λαϊκή Βάσω Αλλαγιάννη

«Τον εαυτό μου ρώτησα… Ελα, μου ‘πε, πάμε τώρα, δεν φοβόμαστε την μπόρα…». Ετσι ξεκινούσε το σημείωμά της η Βάσω Αλλαγιάννη για να προλογίσει τις συναυλίες στο Θέατρο Μπάντμιντον στις 27 Οκτωβρίου 2015 με τους Χαρούλα Αλεξίου, Μανώλη Λιδάκη, Βασίλη Λέκκα, Πίτσα Παπαδοπούλου και Ορφέα Περίδη. Χθες η Χαρούλα Αλεξίου με ανάρτησή της ανακοίνωσε την οριστική αποχώρηση της σπουδαίας δημιουργού από τα εγκόσμια. Σε εκείνο το σημείωμά της ακτινογράφησε με δικά της λόγια την πορεία της ζωής της, τους φίλους και συνοδοιπόρους της. «Από το πρώτο μου “πέταγμα” στο τραγούδι με τον “Γλάρο”, στην τελευταία μου δισκογραφική “πτήση” με τον δίσκο “Τον εαυτό μου ρώτησα”… Και τον ξαναρώτησα… και είπα, ναι, θέλω τους φίλους μου όλους μαζί, να τους μιλήσω με τα τραγούδια μου, να μιλήσουνε οι καρδιές μας γιατί μαζί περνάμε τις συμπληγάδες αυτού του τόπου, τις συμπληγάδες όλης της ανθρωπότητας… Μαζί ψάχνουμε να ξανά ονειρευτούμε ζωή, μαζί χαιρόμαστε και μαζί πονάμε, η μοίρα μας είναι κοινή… Γράφω τραγούδια πολλά χρόνια, αυτός είναι ο τρόπος της ψυχής μου, να εκφράζει, να επικοινωνεί, να καταθέτει και να μοιράζεται τα βιώματα… Αισθάνθηκα ότι τώρα είναι η ώρα να βρεθούμε και να τα πούμε όλα… τραγουδώντας! Ετσι είμαστε εμείς οι Ελληνες… τραγουδάμε στα δύσκολα… στις αγωνίες μας, στους πόνους μας και… στις χαρές μας! Αχ, Ελλάδα, σ’ αγαπώ..!».