Στην Αμερική τις δεκαετίες ’60 και ’70 ξεκίνησαν κινήματα, πρωτίστως ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ και γενικότερα στον ιμπεριαλισμό αλλά και ενάντια στον ρατσισμό, υπέρ της ισότητας των φύλων, για αποδοχή της διαφορετικότητας, για προστασία του περιβάλλοντος. Κινήματα που συνυπήρχαν, αλληλοϋποστηρίζονταν, συνδιαδήλωναν. Πολλά από τα ζητούμενα των κινημάτων, μετά το τέλος του πολέμου του Βιετνάμ, επικράτησαν, καθιερώθηκαν, αγκαλιάστηκαν από το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας και μέχρι και νομοθετήθηκαν. Ο Ομπάμα, δηλαδή να είναι πρόεδρος ένας μαύρος πολίτης, αποτέλεσε την επιτομή του αντιρατσισμού. Οι επιτυχίες στην ισότητα των φύλων (έστω και χωρίς ολοκλήρωση) έφεραν κατ’ αρχάς ίση αμοιβή για ίση εργασία, έφεραν τις θετικές δράσεις, έφεραν και το προφανές δικαίωμα κάθε γυναίκας στο σώμα της (αμβλώσεις). Και πολλά άλλα. Πιο πρόσφατα ξεκίνησε η αμφισβήτησή τους. Αυτή η αμφισβήτησή τους μεγάλωσε με ηγέτη τον Τραμπ για να φτάσουμε σήμερα στην άρνηση του δικαιώματος στην άμβλωση. Και φοβάμαι έπεται συνέχεια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή