Προκλήσεις

Το κατά Μακρόν εγκεφαλικά νεκρό ΝΑΤΟ – που ξύπνησε μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία – καλείται σήμερα να κινητοποιήσει ολόκληρο το κεντρικό νευρικό του σύστημα ώστε να ιεραρχήσει τις προκλήσεις που του επιφυλάσσουν το παρόν και το μέλλον, και μετά να επεξεργαστεί τους τρόπους με τους οποίους θα αντιδράσει σ’ εκείνες. Το εγχείρημα απαιτεί κόπο. Οχι μόνο γιατί προϋποθέτει τη συμφωνία 30 χωρών σε αρκετά σημεία. Αλλά κι επειδή σε καθεμία από τις απόψεις που διίστανται μπορεί κανείς να δώσει δίκιο. Ας πούμε, υπάρχουν οι μεν που υποστηρίζουν ότι η Βορειοατλαντική Συμμαχία οφείλει να εστιάσει στην απειλή λίγο έξω απ’ το κατώφλι της ΕΕ, τον ρώσο πρόεδρο. Υπάρχουν όμως και οι δε που διατείνονται ότι πρέπει να κοιτάξει και τη μεθεπόμενη ημέρα, κατά τη διάρκεια της οποίας ο κίνδυνος θα έρχεται από την Κίνα – αφού ο κινεζικός προϋπολογισμός για αμυντικές δαπάνες είναι ήδη ο δεύτερος μεγαλύτερος παγκοσμίως. Κάπου ανάμεσα βρίσκονται όσοι επισημαίνουν διάφορα «πεζά» πρακτικά ζητήματα.