Η επερχόμενη διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς Φινλανδία και Σουηδία και η απόφαση της ΕΕ να δώσει επίσημο καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας στην Ουκρανία (αλλά και τη Μολδαβία) έχουν αναπτερώσει το ηθικό της δυτικής συμμαχίας σε ένα σημείο όπου ο πόλεμος στην Ουκρανία δείχνει να γέρνει προς τη μεριά της Ρωσίας. Την ώρα που ο Πούτιν θέλει να κάνει την Ευρώπη να επιστρέψει στο παρελθόν των πολέμων και της ωμής ισχύος, το δυτικό αφήγημα αντιπαραβάλλει το μοντέλο της έννομης θεσμικής τάξης με ισχυρές υπερεθνικές αποχρώσεις. Κάτω από την επιφάνεια των ευρωατλαντικών θεσμών όμως, η ιστορία και η γεωπολιτική έχουν ακόμα ανοιχτούς λογαριασμούς στην Ευρώπη. Ενας τέτοιος ανοίγει αυτές τις μέρες, και μάλιστα (για να είμαστε δίκαιοι) όχι με ρωσική ευθύνη, στο ζήτημα του Καλίνινγκραντ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή