Είτε μιλάμε για τα σύνορα Ισπανίας και Μαρόκου είτε για το Αιγαίο και τον θαλάσσιο χώρο ανάμεσα στη Λιβύη και στην Ιταλία, τα σύνορα της Ευρώπης αποτυπώνουν τη βαναυσότητα της «Ευρώπης-φρούριο», που εδώ και καιρό έχει αποφασίσει ότι θα αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ως απειλή, έστω και «υβριδική». Μιας Ευρώπης όπου η αναγκαία φιλοξενία στους πρόσφυγες από την Ουκρανία μοιάζει περισσότερο με την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, για να μην αναφερθώ στην ενοχλητική υπόμνηση ότι η ιδιότητα των λευκών Ευρωπαίων συνεπάγεται έναν βαθμό ευρωπαϊκής αλληλεγγύης που δεν προβλέπεται για τον πρόσφυγα από την Αφρική ή το Αφγανιστάν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή