Ο Βολφ Βόντρατσεκ (1943), γεννημένος στο Ρούντολστατ της Θουριγγίας, με σπουδές λογοτεχνίας και φιλοσοφίας στα πανεπιστήμια της Χαϊδελβέργης, του Γκέτινγκεν και της Φρανκφούρτης, εξέπληξε κοινό και κριτικούς το 1969 με τη συλλογή διηγημάτων «Οταν η μέρα άρχιζε πάλι με μια πληγή από σφαίρα», η οποία παραμένει έργο αναφοράς. Ηταν μόλις 26 ετών. Τότε, σημειώνουν οι ειδικοί, εμφανίζεται στη Γερμανία η άρνηση του σύγχρονου κόσμου, εξαπλώνονται οι αισθήσεις και παραισθήσεις  που είχε φέρει στο προσκήνιο η αμερικανική beat generation, οι οποίες συνέπεσαν με τον ήχο και απόηχο του αυτοκτονικού ποιητικού έργου της Ινγκεμποργκ Μπάχμαν (1926-1973) και του Πάουλ Τσελάν (1920-1970). Ηταν κυρίως η συλλογική προσπάθεια νέων συγγραφέων, γνωστών ως «Ομάδα 47» (Gruppe 47), να διαμορφώσουν τη γερμανική λογοτεχνία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, προσπάθεια η οποία απέκτησε κοινωνική και πολιτική βαρύτητα, όχι ως επιδεικτική πολυφωνία, αλλά ως συγκροτημένη αποτύπωση ενός τερατώδους παρελθόντος και ενός παρόντος που απέφευγε να κοιτάζει πίσω από την πλάτη του στο όνομα της οικονομικής ανάπτυξης προς συσκότιση της κάθαρσης. Ας μην ξεχνάμε πως η Γερμανία ήταν τότε χωρισμένη σε Ανατολική και Δυτική και πως η Δυτική προέβαλλε την πειθώ της ισχυρογνωμοσύνης της απέναντι στην αφασία του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού. Αυτό το περιβάλλον έδωσε ευκαιρίες και ελευθερίες στη λογοτεχνία της Δυτικής Γερμανίας, η οποία βγήκε στην παγκόσμια αγορά. Σε αυτό το περιβάλλον εντάχθηκε και ο Βόντρατσεκ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή