Δημιουργία, χτυπήματα από τον άξονα και ταχύτητα στον χώρο

Ποιο είναι το δια ταύτα αυτής της διπλής μεταγραφικής κίνησης του Ολυμπιακού για την ενίσχυση της επίθεσής του; Οτι οι Ερυθρόλευκοι μέσα στον Ιούνιο φρόντισαν να καλύψουν δύο βασικές ανάγκες τους. Αφενός την απόκτηση ενός κλασικού δημιουργού. Αφετέρου να ενισχυθούν με ένα σύγχρονο φορ που ξεκινώντας είτε από τον άξονα, είτε από τα άκρα μπορεί να συμβάλλει σημαντικά προκειμένου ο πρωταθλητής να προσθέσει χαρακτηριστικά στο παιχνίδι του που είναι απαραίτητα. Να γίνει πιο «επιθετικός» χωρίς την μπάλα. Να έχει μεγαλύτερη ταχύτητα στον «χώρο». Να μπορεί να παίξει πλέον και με δύο φορ στο ίδιο αρχικό σχήμα σε μια κατάσταση που ο Πέδρο Μαρτίνς την ψάχνει χρόνια αλλά δεν έχει καταφέρει ουσιαστικά να την προσθέσει στο playbook της ομάδας του. Δεν του ταίριαξε καλά με το δίδυμο Ελ Αραμπί – Χασάν (2020-21) καθώς και οι δύο είναι παίκτες περιοχής. Δεν του ταίριαξε καλά ούτε πέρσι όσες φορές το αποπειράθηκε με το δίδυμο Ελ Αραμπί – Τικίνιο μιας και αποδείχθηκε ότι οι δύο τους έχουν ουσιαστικά το ίδιο στυλ. Ο Καμαρά μπορεί κάλλιστα να σταθεί στο πλευρό και των τριών. Και αυτό είναι… δώρο για τα σχέδια του τεχνικού τιμ.