«Για ποιον θα μπορούσα να πεθάνω;». Δεν είναι το μοναδικό ερώτημα που αναδύθηκε μέσα από την ιδιαίτερη ανάγνωστη του Γιόχαν Σίμονς στην «Αλκηστη» του Ευριπίδη, ο οποίος φώτισε με αμείλικτο τρόπο τους αιώνιους λογαριασμούς των θνητών: «Ποιος δεν φοβάται να πεθάνει; Ποιος δικαιούται περισσότερο να ζήσει;». Δεν είναι η πρώτη φορά που ο πρωτοπόρος ολλανδός σκηνοθέτης καταπιάνεται με το αρχαίο δράμα. Η ενασχόλησή του χρονολογείται από το 1980 παρουσιάζοντας με την ομάδα Hollandia «Προμηθέα», «Πέρσες», «Φοίνισσες», «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», «Ορέστεια», «Οιδίπους», «Βάκχες» – παράσταση που είδε το αθηναϊκό κοινό πριν από δύο δεκαετίες στο Ηρώδειο. Οι προσεγγίσεις του Σίμονς διαποτίζονται από ερωτήματα που συνδέονται με το κείμενο, με τον χώρο αλλά και τον χρόνο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή