Ενα μετάλλιο για τον αδάμαστο χαρακτήρα

Την περασμένη Παρασκευή η Εθνική μας ομάδα στο πόλο των ανδρών έχασε στη Βουδαπέστη από την Ιταλία στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος – οι Ιταλοί σημειωτέον είναι παγκόσμιοι πρωταθλητές και στη Βουδαπέστη ήθελαν να υπερασπιστούν τον τίτλο τους. Οι Ιταλοί δεν συνέτριψαν την Εθνική μας. Την κέρδισαν στο γκολ. Η ήττα της ομάδας του Θοδωρή Βλάχου είναι από αυτές που πονάνε πολύ. Επί της ουσίας η ελληνική ομάδα πλήρωσε ένα πεντάλεπτο επιθετικό μπλακ άουτ: οι Ιταλοί ξέφυγαν με τρία γκολ επτά λεπτά πριν από το τέλος του αγώνα, γιατί η Εθνική μας δεν μπορούσε να σκοράρει κι όχι γιατί στην άμυνά της ήταν νωχελική. Επίσης έχασε στο ματς και τον χαρισματικό νεαρό Αλέξανδρο Παπαναστασίου που κατέληξε στο νοσοκομείο – ήταν ο δεύτερος παίκτης που ο Βλάχος έχασε μετά τον τερματοφύλακα Μάνο Ζερδεβά εξαιτίας τραυματισμού. Στον μικρό τελικό χθες η Εθνική μας βρήκε τους Κροάτες με όλους τους οιωνούς εναντίον της. Είχε να αντιμετωπίσει την πίκρα μιας ήττας από δικά της λάθη στον ημιτελικό, τους τραυματισμούς δυο παικτών, το «άδειασμα» μετά από μια μεγάλη προσπάθεια. Και φυσικά την Κροατία που είναι μια σπουδαία ομάδα που δεν είχε μείνει εκτός βάθρου τα τελευταία 15 χρόνια. Πριν αρχίσει το ματς σκεφτόμουν πως ο Βλάχος και οι παίκτες του έχουν όλες τις δικαιολογίες που μπορεί να έχει μια ομάδα αν ηττηθεί. Κι όταν το ματς άρχισε, απλά έτριβα τα μάτια μου.